بیوگرافی رنزو پیانو

رنزو پیانو - معمار معاصر ایتالیایی


رنزو پیانو که جزو پیشگامان بزرگ عرصه‌ معماری جهان است، در 14 سپتامبر سال 1937  درشهر جنوا در جنوب ايتاليا و در خانواده‌ای معمار متولد شد. پدر، برادر و چهار عموی وی، پیمان‌کار ساختمان بودند، بدین ترتیب طبیعی بود که او نیز این راه را پیش بگیرد. در سال 1964 از مدرسه معماری در ميلان فارغ‌التحصيل شد و به عنوان يك دانش‌آموز در زير نظر يك گروه مهندسي در فلورانس شروع به كار كرد. معماری پيانو بیشتر ریشه در تجربیات او دارد چرا كه پدری معمار داشت و با طرز قرار گرفتن ساختمان ها آشنا بود.

بیوگرافی رنزو پیانو

رنزو پیانو – معمار معاصر ایتالیایی

آموزش و تحصیلات رنزو پیانو

رنزو پیانو تحصیلات ابتدایی را در شهر خود گذرانید و چیزی نمانده بود که از مدرسه اخراج شود. وی برای تحصیل معماری ابتدا به دانشگاه فلورانس رفت. در دورهٔ اشغال دانشگاه‌های ایتالیا بوسیلهٔ دانشجویان در میلان نزد فرانکو البینی به یادگیری عملی حرفهٔ معماری پرداخت. در 1964 تحصیلات خود را در رشتهٔ معماری در پلی‌تکنیک میلان با پایان‌نامه‌ای درباره ساختمان‌های عربی در قسمت‌های داخلی لیگوریا به پایان برد و به همکاری با استادش مارکو تسانوسو پرداخت.

رنزو پیانو کار خود را با سازه‌های سبک و سرپناه‌هایی ابتدایی آغاز نمود. در بین سال‌های 1965 تا 1970 تجارب زیادی با مسافرت‌های دانشجوئی به آمریکا و بریتانیا به دست آورد و در این موقع بود که با جیمز پرو آشنا شد و دوستی آنها تاثیر بسزایی در حرفه‌ای شدن او داشت.

همکاری با معماران برجسته

رنزو پیانو در ابتدا بیشتر به خاطر همکاریش با سایر معماران شناخته شد. از سال 1965 تا 1970 او با معماران برجسته‌ای همچون لویی کان در فیلادلفیا و ماکوفسکی در لندن همکاری داشته است. او یک شرکت معماری را با ریچارد روگرس تحت عنوان شرکت روگرس و پیانو تاسیس نمود که آنها با هم از سال 1971 تا 1977 مشغول به کار بودند. وی همچنین یک همکاری طولانی مدت را با مهندس پیتر رایس تحت عنوان آتلیه رایس و پیانو را در خلال سالهای 1977 تا 1981 داشته است. در سال 1981، پیانو مرکز ساختمانی رنز پیانو را تاسیس نمود که امروزه 150 نیرو را استخدام نموده و دفترهایی را در شهرهای پاریس و نیویورک تاسیس کرده است.

آغاز دوران حرفه ای رنزو پیانو

رنزو پیانو شهرت جهانی‌اش را پس از طراحی مرکز فرهنگی ژورژ پومپیدو در پاریس به دست آورد. این مجموعه که با همکاری معمار جوان انگلیسی ریچارد راجرز طراحی شده بود؛ از آثاری است که تلاش برای نوآوریی و رسیدن به مفاهیم و تعاریف جدید در چارچوب اصول شناخته شده‌ی معماری را به وضوح می‌توان در آن مشاهده کرد.

تلاش برای یافتن مفاهیم جدید، همواره مهمترین عامل تأثیرگذار در تعالی و تکامل هنر و تمدن بشر بوده و معماری نیز به مثابه مهمترین تجلی هنر و تمدن بشری، از این قاعده مستثنی نبوده است. در میان معماران، فراوانند کسانی که عمر حرفه‌ای‌شان را در تلاش برای رسیدن به افق های جدید سپری کرده اند و همین افراد‌اند که، نقاط عطف معماری جهان را رقم زده‌اند. پیانو پس از پروژه ژرژ پمپیدو فرصت طراحی پروژه‌هایی با عملکرد‌ها، بسترها و مقیاس‌های مختلف را به دست آورد و پیشرفتی مداوم و بی‌وقفه را به نمایش گذاشت.

رنزو پیانو موفق شده تا تلفیقی واقعی از هنر، معماری و مهندسی را بدست آورد. وی همچون بسیاری از هنرمندان برجسته‌ی سرزمین مادری‌اش همواره در جستجوی تحول، نوآوری و ابداع بود. اما در راستای این تلاش، سنت‌ها و فلسفه را همواره مورد توجه قرار داده و از اولین منبع الهام انسان‌های خلاق‌ یعنی طبیعت دور نمی شد تا جایی که در سالهای اخیر توانست بهترین نمونه‌های معماری سبز را خلق کند که بی‌شک نقشی اساسی در گسترش مفهوم پایداری داشته است.

سبک معماری رنزو پیانو

معماری رنزو پیانو در واقع گرد‌آوری هنر، معماری و مهندسی در ترکیبی چشمگیر است. اگر‌چه آثار او جدیدترین تکنولوژی زمان را در خود دارد، ریشه‌های آن به وضوح به فلسفه و فرهنگ کلاسیک ایتالیا باز می‌گردد. علاوه بر این، وی عمیقا مباحث مربوط به سکونت‌گاه و معماری پایدار را در دنیای امروز که دائما در حال تغییر است را مد نظر دارد.

همچون برونلسکی، پیانو عقیده دارد که معمار باید بر فرآیند ساخت از مرحله طراحی تا پایان اجرا حکمرانی کند. ساختمان‌های پیانو بر خلاف همفکران او ( فاستر و راجرز) تاثیری شگرف بر تماشاگر نمی‌گذارد. ساختمان‌های او ساده، معقول، سبک و طبیعی هستند.

آثار رنزو پیانو شامل اصول ازلی معماری از قبیل: توجه به طبیعت (بمثابه محیط طبیعی که پروژه در آن قرار می‌گیرد، الهام از فرم‌های طبیعت، بهره‌گیری از عناصر طبیعی نظیر گیاهان، آب و نور و استفاده از مصالح طبیعی نظیر چوب و سنگ)، توجه به سایت و کشف اصل استقراری نهفته در خصوصیات سایت، مورفولوژی زمین، رابطه انسان با معماری و غیره است.

آثار برجسته رنزو پیانو

این معمار برجسته در طول دوران حرفه‌ای خود موفق به خلق آثار بسیاری گردیده که هر یک به نوبت خود در خور توجه می باشد.

در ادامه با رسانه هنر و معماری ساباط همراه باشید تا با آثار معروف این معمار ایتالیایی آشنا شویم.

ساختمان‌های اداری B&B italia – – نووه دراته، کومو ، ایتالیا

رنزو پیانو

ساختمانهای اداری B&B Italia

کلیسای پادره پیو- ایتالیا

بیوگرافی رنزو پیانو

دید پرنده از کلیسای پادره – بیو

بیوگرافی رنزو پیانو

ماکت کلیسای پادره – بیو

بیوگرافی رنزو پیانو

نمای داخلی از کلیسای پادره – بیو

مرکز ملی هنر و فرهنگ ژرژ پمپیدو – پاریس

بیوگرافی رنزو پیانو

نمای مرکز ژرژ پمپیدو

ساختمان تأسیسات شرکت اتومبیل‌سازی فیات – شهر تورینو ایتالیا

بیوگرافی رنزو پیانو

ساختمان تاسیسات شرکت اتومبیل سازی فیات

استادیوم فوتبال سن نیکولا – شهر باری ایتالیا

بیوگرافی رنزو پیانو

استادیوم فوتبال سن نیکولا

کتابخانه مورگان – نیویورک

بیوگرافی رنزو پیانو

ورودی کتابخانه مورگان

Potsdamer Platz پوتز دامر پلاتز – شهر برلین آلمان

بیوگرافی رنزو پیانو

دید پرنده از مجموعه پوتز دامر

بیوگرافی رنزو پیانو

نمایی داخلی از مجموعه پوتز دامر

مجموعه برج‌های سیدنی – استرالیا

بیوگرافی رنزو پیانو

دید پرنده از مجموعه برجهای سیدنی

ساختمان مرکز علم و تکنولوژی ملی هلند – شهر آمستردام

بیوگرافی رنزو پیانو

ساختمان مرکز علم و تکنولوژی ملی هلند

ساختمان آکادمی علوم ایالت کالیفرنیا – سانفرانسیکو آمریکا

بیوگرافی رنزو پیانو

ساختمان آکادمی علوم ایالت کالیفرنیا

پایانه مسافربری کانسای – ژاپن

بیوگرافی رنزو پیانو

دید کلی از پایانه کانسای ژاپن

بیوگرافی رنزو پیانو

نمایی از پایانه مسافر بری کانسای ژاپن در شب

بیوگرافی رنزو پیانو

نمای داخلی پایانه مسافربری کانسای ژاپن

مرکز فرهنگی پاول کله – سوییس

بیوگرافی رنزو پیانو

مرکز پاول کله

برج تجاری – مسکونی شارد لندن

بیوگرافی رنزو پیانو

برج شارد لندن

افتخارات رنزو پیانو

عضویت افتخاری جامعه معماران آمریکا، سال۱۹۸۱

مدال طلای انستیتو سلطنتی معماران بریتانیا، سال ۱۹۸۹

نشان شایستگی از جمهوری ایتالیا از هیئت دولت ایتالیا، سال ۱۹۸۹

جایزه کیوتو، بنیاد ایناموری، سال ۱۹۹۰

سفیر حسن نیت یونسکو، ۱۹۹۴

عضویت افتخاری دانشکده هنر و تحقیقات آمریکا، سال ۱۹۹۴

سفیر حسن نیت یونسکو، سال ۱۹۹۴

جایزه میکل آنجلو، سال ۱۹۹۴

جایزه اریز موز، سال ۱۹۹۵

جایزه معماری پریتزکر، سال ۱۹۹۸

معمار دانشکده ملی سن لوکا، سال ۱۹۹۹

سلطان معماری، سال ۲۰۰۰

جایزه لئوناردو، سال ۲۰۰۰

جایزه وکسنر، سال ۲۰۰۱

مدال طلای ای آی ای، سال ۲۰۰۸


تنظیم و ارائه : تحریریه رسانه هنر و معماری ساباط

بدون نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *