کارخانه تولید قهوه در شهر تفلیس گجستان یک ساختمان صنعتی با معماری متفاوت و جالب توجه است که دراین بخش از بررسی بناهای شاخص ایران و جهان، با آن آشنا میشویم. در ادامه جهت معرفی و بررسی این پروژه با رسانه هنر و معماری ساباط همراه باشید
اطلاعات کلی
تیم معماری: Khmaladze Architects
موقعیت: تفلیس،گرجستان
سرپرست تیم معماری: Giorgi Khmaladze
تیم طراحی: Tinatin Sherazadishvili, Ana Khutsishvili, Maia Baghishvili – Goshadze
عکاس: Giorgi Khmaladze
تیم مهندسی: Capiteli, Kubikon, Casa Calda
مساحت: 16960 مترمربع
سال:2019
سایت این پروژه میان انبوهی از درختان کاج درمنطقه ای کمتر توسعه یافته و در جوار بزرگراهی که شهر را به فرودگاه متصل می کند، واقع شده است. این پروژه شامل کارخانه تولید قهوه و دفاتر آن، نمایشگاه های قهوه و بخشی برای چشیدن طعم قهوه تشکیل شده است.
در داخل بنا ، تمامی کاربری ها در فضایی باز و بدون مانع چیده شده و با پارتیشن های شیشه ای از هم جدا می شوند. ساختمان این پروژه از سمت بزرگراه همانند یک حجم بتنی چین خورده بدون مدخل و باز شدگی که فعالیتهای داخل آن را مشخص کند، دیده می شود.
بازشو ها
بازشدگی های بنا در قسمت پشت مجموعه و رو به سمت جنگل کاج قرار دارند. به دلیل وجود بام سبز وسیع بر روی بنا، ساختمان از سمت بالا به صورت آمیخته شده با محیط اطرافش دیده می شود. در این قسمت باز شدگیهایی به آتریوم و تراس وجود دارد که با ایجاد پنجره ی سقفی وسیعی سبب بهره گیری داخل بنا از نور طبیعی می شود.
شکل گیری فرم ساختمان
براساس نیازهای شهری، این ساختمان می بایست ظاهری متفاوت از یک کارخانه به همراه هویت بصری قوی می داشت. در عین حال برای کارخانه قهوه و فضاهی اداری و عمومی و نیز نمایشگاه های کوچک مناسب می بود. به عنوان پاسخی برای این مسایل، حجم جعبه مانند کارخانه همچون لفافه ای به دور اجزا پیچیده و تنظیم شده و بر اساس تجهیزات موجود هر جا امکان داشته باشد پایین و بالا می رود. همین امر در مورد فضای اداری نیز صدق می کند.پوسته ای به دور فضای کاری پیچیده است و فضاهای مخصوص جلسات و ملاقاتها در طبقات مختلف سازماندهی شده اند.
سه دهلیز پر از پوشش گیاهی و پنجره های سقفی متعدد ، نور روز را به فضاهای زیرین می آورند. دیدن توده حجیم و یکپارچه ای بدون باز شدگی های قابل مشاهده موجب کنجکاوی می شود. در حالی که فضاهای داخلی این بنا به واسطه وجود تراسها، تماناً به سمت پارک و آسمان جهت گیری شده اند. نمای تمام بتنی ساخاتمان به شکل یک منحنی دوگانه چین خورده است. ظاهر بنا در طول روز با حرکت خورشید و ایجاد سایه روشن های مختلف در ساعات متفاوت تغییر پیدا میکند.
لابی اصلی بنا میان دو آتریوم سبز واقع شده است . نمایشگاه ها و سالن های قهوه روی سکوهای چند سطحی در امتداد پله ها و رمپ ها منتهی به کافه هایی برای چشیدن طعم قهوه و فضای اداری قرار داده شده است.
سازه
سازه بتونی ساختمان با بهره گیری از دال مشبک یک طرفه، دهانه هایی تا 16 متر را پوشش می دهد تا فضاهای بزرگ و بدون مانع ایجاد کند. صفحات فولادی کف ها با استفاده از میله های فولادی در ترازهای مختلف از دال سقفی آویزان می شوند. نمای چین خورده این بنا از دولایه دیواربا یک لایه عایق میان آنها تشکیل شده که طول عمر بالایی داشته و با استفاده از تکینک قالب بتن درجا ساخته شده است.
سقف سبز
سقف سبز 3،680 متر مربعی به عنوان یک مانع حرارتی اضافی برای عایق سقف عمل می کند. برای پوشش گیاهی این سقف از از گیاهان موجود در اطراف و چمنهای وحشی استفاده شده تا نیاز به مراقبت کمتری داشته باشد.
جهت مشاهده ادامه تصاویر با رسانه هنر و معماری ساباط همراه باشید.
ترجمه و ارائه: تحریریه رسانه هنر و معماری ساباط
ماخذ: Archdaily
بدون نظر