بازطراحی و مرمت موزه ویکتوریا و آلبرت لندن

در این مقاله به بررسی روند تغییرات، مرمت و توسعه موزه ویکتوریا و آلبرت لندن پرداخته می‌شود. در ادامه جهت مطالعه این مقاله با رسانه هنر و معماری ساباط همراه باشید.

 انتقال میراث تاریخی موزه ویکتوریا و آلبرت از نسلی به نسل دیگر

 معرفی اجمالی

موزه ویکتوریا و آلبرت یکی از برترین موزه‌های جهان از نظر دارا بودن آثار غنی و هنرهای تزئینی می‌باشد که در خیابان اگزیبیشن در منطقه چلسی لندن واقع شده است. یکی از بزرگترین دستاوردهای شهرداری لندن در زمینه‌ی فرهنگی-اجتماعی عصر مدرن، اعطای امتیاز زندگی تازه به این بنا می‌باشد. این موزه برای انتشار پیام های فرهنگی و ایجاد گفتگو با مخاطبین به دنبال ایده‌ای بود تا بتواند با مراکز مهم فرهنگی و آموزشی اطراف سایت مرتبط شود.

گسترش و توسعه اولیه موزه

در سال 1868 اولین مدیر موزه (هنری کول)  پیشنهادی برای سایت موردنظر داد که شامل اجرای یک برج هشت ضلعی با پلکان مارپیچ خارجی که توسط سکوی تماشا احاطه شده باشد. این برج در ایده او به عنوان دودکشی برای دیگ های بخار تعبیه شده بود. دیگ های بخار ذغال‌سنگ یک ضرورت صنعتی غیر جذاب در آن زمان بود که برای گرم کردن ساختمان ها و گالری های موزه لازم بود. این ایده توسط خزانه‌داری موزه رد شد و در سال 1891 توسط استون وب با ایده منسجم سازی بنا و کاهش فضای باز آن شروع شد. در این پروژه 230 متر به نمای خیابان اگزیبیشن و کرامول اضافه شد و به بازدیدکنندگان این امکان را می‌داد تا با ساختمان و محل گالری ها ارتباط مستقیم داشته باشند.

تخریب موزه در جنگ جهانی

طراحی استون وب بسیار هوشمندانه بود زیرا حیاطی که دیگ‌های بخار و در زیر آن تاسیسات ساختمان جانمایی شده بود را بوسیله‌ی ردیفی از ستون ها پنهان می‌کرد. در قرن بیستم با پیشرفت علم، دیگ های بخار از این حیاط خارج شدند و گرمای موزه و گالری توسط سیستم های دیگر در زیر حیاط تعبیه شدند. متاسفانه در جنگ جهانی دوم دو بمب در نزدیکی بنای موزه در خیابان اگزبیشن اصابت کرد، قسمت غربی موزه به شدت آسیب دید و سقف های شیشه‌ای موزه تخریب شد. نمای حیاط و ستون هایی که توسط استون وب طراحی شده بود خسارت جدی دیدند که در دو دوره متفاوت احیا شدند.

اهداف پروژه

 اهداف این پروژه همچنین به دنبال مکانی پویا می‌باشد که فلسفه آن از سال 1973شکل گرفت است؛ در این سال کنسرت راک در این موزه اجرا شد که به دنبال ترغیب جوانان و عموم مردم برای بازدید از بنای مهم فرهنگی بوده است. همچنین با برگزاری کلاس های آموزش موسیقی انگلستان، مدیران این موزه به دنبال تولید ارتباطی جدید بین نسل‌ها با بنای موزه بوده‌اند. از سال 1980 تا 2001 این موزه در دفعات متعددی در این راستا مرمت و توسعه یافت که یکی از علل ایجاد توسعه آن تولید فضای آموزشی در زمینه های هنری (معماری، نقاشی، مجسمه سازی، نجاری و منبت‌کاری) است.

تغییرات و اصلاحات جدید

شرکت معماری AL-A ( آماندا لوته ) با بازنگری در تغییر حیاط خصوصی به فضای عمومی-فرهنگی، تولید نمایشگاه موقت و بازطراحی ورودی تخریب شده در جنگ جهانی دوم، توانست رویای مدیران موزه را برآورده کند. محققان بر این باورند که بعد از تکمیل این پروژه، رابطه بین بازدیدکنندگان و بنای موزه بصورت معنادار میسر شده و طبق نظرسنجی های انجام شده، میزان بازدید 26 درصد افزایش پیدا کرده است. همچنین محققان عامل اصلی این افزایش را ایجاد حیاط عمومی مطابق با ارزش‌های انسانی در قلب منطقه آموزشی- فرهنگی شهر لندن می‌دانند.

نقطه آغاز تغییرات

پروژه شرکت آماندا لوته از جمع‌آوری کردن دروازه استون وب آغاز شد و قسمت های اصلی این دیواره در راستای افزایش دید بصری و ارتباط مستقیم انسانی به دروازه هایی شفاف بازطراحی شدند. در این پروژه فضای حیاط که قبلا به عنوان فضای تاسیسات و حیاط خصوصی استفاده می‌شد، به فضای عمومی-فرهنگی و همچنین قسمت زیرین حیاط که به عنوان گالری و فضای تاسیسات بوده به نمایشگاه موقت تطبیق داده شده است.

طراحی کافی شاپ در حیاط موزه ویکتوریا و آلبرت

با اضافه کردن کافی‌شاپ شیشه‌ای در حیاط و ایجاد دیدهای بصری از فضای عمومی به گالری‌ها، به اهمیت حضور انسان در بنا توجه شده است.  همچنین، این طرح با تشکیل یک فضای عمومی جدید، نه تنها نقطه ورود اضافی را به بنا ایجاد کرده، بلکه پتانسیل تغییر مسیر بازدیدکننده از موزه را ارائه و به آنها اجازه می‌دهد تا مجموعه را بیشتر کشف کنند. یکپارچگی سطوح مدرن طراحی شده و نحوه ساخت آنها یکی از بزرگترین دستاوردهای پروژه است که طراح پروژه با 35 تیم پیمانکاری و 165 کارمند عملیاتی همکاری کردند.

برنامه‌ریزی و زمانبندی اجرایی

نکته جالب این است که اگرچه میزان تغییرات ایجاد شده در کمترین حد توسط تیم طراحی ( شرکت آماندا لوته ) مورد نظر بوده است، اما زمان از 141 به 176 هفته در برنامه‌ریزی تغییر و بعد از بررسی در نرم‌افزار تعداد 978 تغییر جزئی در راستای تطبیق پروژه نشان داده شده است.

چالش اصلی

از دیدگاه طراحان معماری و سازه این پروژه، بزرگترین چالش، حفاری یک گودال با ارتفاع 25 متر در مرکز منطقه تاریخی است، زیرا بافت تاریخی خیابان و بنای اصلی موزه ویکتوریا و آلبرت بسیار آسیب پذیر بود. آنها برای تولید نمایشگاه موقت (مساحت تقریبی 1100 متر مربع) مجبور به طراحی سازه مستقل از بناهای مجاور شدند (شکل 8). همچنین این تیم عقیده دارد که این بنا فقط یک راه حل برای شکست چالش ها داشت، که کاملا راه حل آن اجرا شده و هدف آن آموزش انتقال میراث تاریخی از نسلی به نسل دیگر است.

نگارنده:
مجتبی طهماسبی

ماخذ:
www.vam.ac.uk
www.british-history.ac.uk
www.designcurial.com
www.elecosoft.com
www.archdaily.com