طراحی ویلای ونوش واقع در رویان استان مازندران را میتوان به عنوان تلاشی برای تحقق همزمان رویکردهای معماری سنتی ایران و معماری مدرن قلمداد کرد. در ادامه برای بررسی بیشتر این بنا با رسانه هنر و معماری ساباط همراه باشید.
موقعیت: رویان، استان مازندران،
تیم معماری: دفتر معماری 51-35: حميد عباسلو، عباس ياقوتي، ندا اديبان راد
مصالح: بتن، چوب و شیشه
تاریخ ساخت: 2017
مساحت ساخت: 331 متر مربع
همکار طراحی: محمد رضا آقایی
اجرا: عباس یاقوتی
طراح منظر: ندا ادیبان راد
طراح و مشاور سازه: مجید کولیوند
طراح تاسیسات الکتریکی: علی پیلتن
طراح تاسیسات مکانیکی: علی غنی زاده
فاز2 و مشاور اجرایی: جواد هداوندی
همکاران اجرا: فرج الله هزار جریبی، حسین قاسم خان، امیر شعبانی، فریدون قوامی، کمیل خاکپور، وحید بور، احمدرضا بور، عبدالله نورنژاد، سروش علیپور، رضا میر بابایی، آرش اسداللهی، سعید حسینی
گرافیک: مریم شیخی
عکاس: محمد حسن اتفاق، عباس یاقوتی، محمد غفوری
معماری سنتی ایران در پی خلق فضاهایی ایمن، انعطاف پذیر و پاسخگو به نیازهای ساکنان میباشد. از طرف دیگر معماری مدرن بر حذف عناصر غیر ضروری معماری و نه سبک زندگی تاکید داشته و بر همین اساس این امکان را در اختیار ما قرار داده که هر جا که برای سبک زندگی لازم باشد، عناصری را به فرم بنا اضافه کنیم. سه مولفه کلیدی که خواسته های کارفرمای پروژه بودند در طراحی ساختمان ونوش نقش بسیار مهمی را داشته اند:
۱- محدود نبودن به زیربنا
2- ایجاد اتاقی امن (با توجه به حجم زیاد مهمانها و استفاده کنندگان از ویلا )
۳- محرمیت
روند طراحی
برای دستیابی به این هدف، ابتدا از یک ساختار پراکنده و جداگانه برای تدوین چیدمان کلی ویلا استفاده شده است. بنابراین به جای استقرار ساختمان ویلا در یک قسمت ، فضاهای مختلف آن به صورت جداگانه در چندین نقطه از زمین ، با فاصله ی نسبتاً دور از یکدیگر طراحی شده اند. در گام دوم ، این فضاهای مختلف به سه منطقه اصلی تقسیم شده اند: مکانی برای پخت و پز ، مکانی برای خواب و مکانی برای جمع شدن. نهایتاً ، در حالی که هرکدام از این کارکردها هویت مستقل خود را دارند؛ ارتباط میان این بخشها به یکدیگر به وسیله تعدادی راهرو تامین شده است.
ارتباط با فضای باز
این راهروها دارای دیوارهای انعطاف پذیر هستند و با داشتن قابلیت باز و بسته شدن کامل آنها در فصول معتدل، حس جداسازی بین قسمت های مختلف تشکیل دهنده بنا تقویت می شود. این امر در مورد دیوارهای بخش های اصلی ساختمان نیز صدق می کند. این قسمت ها به گونه ای طراحی شده اند تا تهویه بهتری داشته باشند و بتوان از بادهای غالب که از شمال غربی می وزند نهایت استفاده را برد و در تابستان کل خانه را خنک کرد. تمام این اقدامات برای رسیدن به سبکی از زندگی در فضای باز است که در عین جدید بودن، ریشه در سنت های ایرانیان دارد.
اتاق امن
در پاسخ به درخواست کارفرمایان برای اتاق امن ، این فضا مانند یک ویلای مستقل کوچک طراحی شده است. این ویلا به گونه ای طراحی و ساخته شده است که کمتر دیده می شود. ترکیب بندی قسمت های جداگانه ویلا به گونه ای می باشد که می توان فضاهای دنج و درون گرایانه ای ایجاد کرد تا حریم خصوصی ساکنان فراهم شود.
سقف نیمه باز
علاوه بر این ، کشیده شدن یک سقف نیمه باز بر روی پروژه نیز تلاش دیگری برای تقویت حریم خصوصی است و در عین حال مکان مناسبی برای رشد گیاهان به ویژه در آب و هوای معتدل و مرطوب شمال ایران فراهم می کند. این پوشش سبز ساختمان را تا محیط اطراف گسترش می دهد. ممکن است به نظر برسد آنچه که طراحان در این پروژه به دنبال آن بوده اند، ایجاد فضاهای خصوصی رو به طبیعت و محیط اطراف است.در حقیقت این بنا برای استقبال از میهمانان باز و برای حفظ حریم خصوصی می تواند بسته شود.
در ادامه برای دیدن نقشه ها و تصاویر بیشتر از این بنا با رسانه هنر و معماری ساباط همراه باشید.
نمایی از ویلا
ماخذ: Archdaily
فوق العادس