باشگاه ورزشی دشت نور که دراین بخش از بررسی بناهای شاخص ایران و جهان، با آن آشنا میشویم؛ یکی از ساختمان های عمومی مجتمع دشت نور مازندران است که برای فراهم کردن تسهیلات ورزشی برای ساکنین این مجتمع طراحی و ساخته شده است.. در ادامه جهت معرفی و بررسی این پروژه با رسانه هنر و معماری ساباط همراه باشید
معمار: نرگس نصیری توسی
موقعیت: مازندران
مهندس سازه: بابک بهبودی
مساحت: ۴۰۵ متر مربع
سال: ۲۰۱۳
عکاس: شهریار مظاهری
خواسته های کارفرما
خواسته اصلی کارفرما در این پروژه ایجاد دو تالار مجزا به صورتی بود که ساختمان در عین داشتن حجم منحصر به فرد با سایر قسمتهای مجتمع نیز همخوانی داشته باشد. در نتیجه طراحی به گونه ای صورت گرفته که ساختمان به صورت یکپارچه بوده و دارای حجمی پویا می باشد و به عنوان بخشی از محیط پیرامونی با چشم انداز اطراف هماهنگ است.
حجم کلی ساختمان
خط آسمان به وسیله جنگل و تپه های سبز اطراف تعریف میشود. بنابراین این ساختمان نیز می بایست بخشی از این چشمانداز در نظر گرفته می شد. از این رو حجم کلی ساختمان با حرکت و شیبی ملایم از زمین بلند شده و به خط آسمان میرسد. بالاتر قرار گفتن قسمتی از ساختمان، به نحوی یادآور آزادی، روح، انرژی و ارتباط زمین و آسمان است.
طراحی نما
ایده طراحی پنجره بزرگ و رو به آسمان این بنا به دلیل ایجاد کادری برای انعکاس تصویر آسمان و نمایش جهت گیری ساختمان به سمت نور بوده است. از طرف دیگر طراحی نمای ساختمان به صورت پوسته ای متشکل از قطعات چوبی، ساختمان را هر چه بیشتر به طبیعت نزدیک می کند.
معماری
مساحت کلی سایتی که ساختمان در آن قرار گرفته و به 7۴۵ متر مربع می باشد. طبقه همکف ۲۳۵ متر مساحت داشته و شامل لابی، سالن بدنسازی، حمام و رختکن و نیز یک بوفه می باشد. در طبقه اول نیز یک سالن دیگر به همراه حمام و رختکن و بوفه و نیز فضایی برای نشستن و استراحت کردن درنظر گرفته شده است . مساحت طبقه ۱۷۰اول متر مربع است.ایده اصلی طراحی داخلی این بنا ایجاد فضایی برای انعکاس و احساس همزمان حجم ساختمان و فضای بیرونی در حین انجام تمرینات ورزشی بوده است.
سیستم سازه ای
ساختمان به لحاظ سازه متشکل از دو خرپا و دیوار بزگ منحنی شکل در طرفین شرقی و غربیاست که بار طره 9 متری ورودی را تحمل می کنند. حجم دیوار های منحنی شکل در ورودی و زیر طره کمک می کند تا ایده برخاستن از زمین به سمت آسمان عملی شود. شیب بام نیز به سه قسمت مجزا تقسیم شده که باعث ایجاد حرکتی ملایم و در عین حال مستحکم در طول خط آسمان می شود.
هماهنگی با سایت
محوطه سازی و سطحی که ساختمان بر روی آن قرار گرفته و به نوعی طراحی شده که ساختمان و ورودی آن را تعریف کند. با انتخاب متریال یکسان برای پوشش کف داخلی و قسمت بیرونی ورودی ساختمان مرز بین داخل و خارج بنا از بین رفته است طراحی چهار ستون چوبی در انتهای ساختمان ضمن ایجاد حس امتداد داشتن بنا، فضایی را برای نشستن و دور هم جمع شدن پدید آورده است.
تحریریه رسانه هنر و معماری ساباط
ماخذ: archdaily
خیلی جالبه . به نظر می رسه این اواخر کم کم داره قدمهای مثبتی واسه ارتقای معماری ایران برداشته میشه.
بله همین 1 در هزارم ها هم غنیمتیه